Buiten al dat eten: 8 dingen waar ik nu mee bezig ben

Eten - het werkwoord én het zelfstandig naamwoord - vind ik veilig, troostend, verrijkend, voedend, beschermend en verdiepend. Het gaat al eens vlotter om een recept enthousiast te delen, dan je zielenroerselen. 

Maar om te kunnen verbinden volstaat fijn eten niet altijd. Geregeld heb je een blootgelegde ziel nodig. Daarom niet per se een in al zijn kronkels, haarvaten en grijze massa out in the open, maar minstens zou je een beetje huid moeten kunnen zien. En voelen. 

Daarom hier na enkele recepten een kleine opening waarmee ik me de rest van de tijd in het leven bezig hou. 

1/ Ik ben een voorstander van zelfreflectie en persoonlijke groei. Op dit moment vind en voel ik die dingen in (yin)yoga en in iets wat ik noem "kleinschalig buiten komen". Dat laatste is in essentie gaan wandelen of fietsen zonder me de druk op te leggen minimaal een x aantal kilometers te doen. Fuck Strava en Nike Run Club. Die dingen hielden me te lang angstig vastgekluisterd aan mijn - weliswaar heerlijk- nestje.

Leve de wandel- en fietsknooppuntenapp!

2/ Ik werd als kind en ook daarna zelden blij(er) van sporten. Denk: volleybal, atletiek/lopen, tennis ... Maar waar ik wel heel vrolijk van werd/word is dansen. In alle vormen. 

Alleen niét als ik op een podium wordt gedwongen in een verplichte outfit en dito rode lippen, ik tussen calorieëntellende fitness-grieten terecht kom of als ik mijn hoofd per definitie stijf rechtop moet houden op de tonen van de een of andere Weense wals. Dat even snel terzijde. 

Terug naar dat dànsen.

Want tijdens een bezoek bij vrienden in London ging ik mee naar de lokale YMCA voor een les Zumba. It changed my life. Het bracht me meer dan vele andere zaken tot lief zijn voor mijn lijf, ok zijn met wie ik ben (en soms zelfs trots) en vooral geniéten van bewegen.

Dus nu schud ik op geregelde tijdstippen met mijn heupen met de on-demand classes van Fitness Fun Machine. En het liefst van al met die van Raquel! Love her! 

3/ Opgegroeid met ouders die mijn broer en mij elke avond voorlazen - vooral Annie M.G. Schmidt en Roald Dahl - en een meter met dochters die hooked waren/zijn aan verhalen lag de weg naar boeken voor mij open. En die weg bewandel ik enthousiast.

Dus, lezen it is. Vanalles.

4/ Ik ken geen jota van kunst, maar het inspireert me mateloos. En als het me tickelt, ben ik mee. Want het kalmeert mijn overactief zenuwstelsel en het intrigeert me. Dus ik ben dan ook veelal in voor een bezoek aan de een of andere tentoonstelling.

5/ De hubby en ik hebben - bewust - geen kinderen. Maar na lang twijfelen hebben we een kat genomen. En sinds we die fluffy viking in huis hebben, ging er een luikje in mijn hart open dat ik altijd veilig dicht hield. Voer voor psychologen ... mogelijks.

Maar die "kleine" rakker werd al snel een van mijn hoofdbekommernissen. In de zin dan van: liefde, zorgen voor, andere types van verbinding ervaren, veiligheid schenken enz. Dat luik staat nu wagenwijd open en het is fucking freaky.

Te meer omdat deze jongeheer me na 7 jaar nog altijd om 3u 's nachts durft te wekken voor cuddles.

Omdat ik al die mensen niet op 1 foto heb en ook niet zomaar mensen ongevraagd hier wil exposen: bloemen. Want nooit teveel bloemen!

6/ I'm that kind of person dat houdt van diepgaande, filosofische gesprekken. Koetjes & kalfjes: ik kan het. Maar alsjeblieft niet te veel en niet te lang. Ik wil weten wat jij dénkt, wat jij voélt en wat je belééft. Ook als ik je nog maar net ken.

Ik ben gezegend met een stel vriendinnen en familie (mams, paps en zelfs Co) die ook zo'n vibe hebben en dat is zalig. Dat is shizzle die me doet groeien, reflecteren, evolueren. 

Want vergis je niet, het is niet dat we per se altijd hetzelfde denken over iets. Maar er is veiligheid. En dat. Dat is rijkdom.

7/ En dus bloemen. Bloemen keep me alive. Zowel mijn meter - dierbare, warme band - als mijn oma - ook dierbare band, maar weer anders - hadden een ding met bloemen. 

De eerste bracht me de liefde voor tuinbloemen, verhalen en tekeningen bij. De tweede introduceerde me tot de geur van een bloemenwinkel, de pracht en vreugde van een boeket. En dat het een teveel aan water is dat de meeste planten de das om doet. Die uitspraak over eeuwige "courage" leg ik even aan de kant.

8/ De liefde voor taal. Ongedwongen kreeg ik ze mee via een mams en een paps die dol waren op de versen van Bob Dylan en Leonard Cohen en die bovendien fan van waren van een bepaalde journalistiek. Oh ja, en verhalen van Roald Dahl.

Het ging niet zozeer om de juistheid van de spelling of grammatica. Maar net om de kern van de taal zelf. Het gevoél. Voor de mams zat het 'em duidelijk in de Franse taal. Vond ik zelf als 14-jarige erg moeilijk. Later kwam er de liefde - van zowel mams & paps - voor het Italiaans. 

Ze waren persistent. Ze stonden erop dat mijn broer en ik juist leerden schrijven, maar meer nog stimuleerden ze ons tot alles wat daarbuiten lag. 

En dat werkte aanstekelijk. Ik volgde Italiaanse les en proclameerde meer dan eens dat het "Una giornata particolare" was, op basis van een of ander filmklassieker die ik ooit wel eens zou zien.

Uiteindelijk belandde ik bij de Zweedse taal.