Die keer in het gemeentelijk zwembad!

Sinds een eeuwigheid nam ik nog eens een duik in het gemeentelijk zwembad. Dat heeft dus niets van doen met dat vakantiegeplons met een wijntje on the side in een dikwijls ovaal of afgerond exemplaar.  

Wel met traag en gestaag in het water glijden tussen de ene zwembadkant en de andere. De verst uit elkaar liggende kanten van de rechthoek, that is. Immers, "traag en gestaag", "glijden" en water lijken me een weldoende combinatie voor een opgebrand brein.

Nou, het is een evenement. Zwemmen in het gemeentelijk zwembad be like:

* Zwemmen wanneer je net die ochtend besloot om zelf je bikinilijn  enthousiast aan te pakken met wax - lees: haartjes én huid weg - is géén goed idee. Dat is gevoelig en wordt zo nog gevoeliger. Onthou: Waxen is een vàk!

* Na 20 minuten baantjes trekken klim ik uit het bad met een zot droog, schilferend slangenvelletje. Én brekende nagels. Volgende keer gaat die pot All Over Rescua Body Balm mee in de zwemtas. 

* Ware het niet dat na meer dan 20 jaar niemand, maar dan ook niémand, uit het zwembadwezen door lijkt te hebben dat die kleedkamers - pardon, kleedhókjes - werkelijk irritant krap zijn. Geen mens die de natte boel rustig uitkrijgt, zich droog kan wrijven,  body cream kan aanbrengen én dan nog zonder dubbelgevouwen kronkels zijn dagoutfit netjes aankrijgt. 

* Godzijdank zijn zwemmers lieve mensen. Het verzacht de pijn wanneer een iets oudere vrouw me onder de douche complimenteert met mijn prestatie (40 baantjes) en met mijn "sierlijke en elegante zwemstijl". Ik ben in de war: welke stijl?! Je ziet me zwemmen met mijn hoofd krampachtig boven water omdat eronder ik te vlot door mijn neus blijf inademen. De kans op verzuipen is daardoor wel erg groot.

* Ze blijken ook behoorlijk sociaal en joviaal. Nog steeds onder de douche - ik kreeg het doosje van mijn shampoo maar niet open - deelt een van de oudere routinés me uit het niets mee wanneer ik het best baantjes kom trekken. En dat voor alle 3 de zwembaden in de buurt, tarifering per bad incluis.

* Dat baantjes trekken/glijden is een weldaad voor lichaam en geest.  Op de parking zwaai ik lachend, impulsief en spontaan naar iedereen die ik passeer in mijn cinquecento. Ze lachen en zwaaien allemaal terug. Morgen duik ik opnieuw dat water in.