8 x waarom Ruth Renée op nummer 9 komt
Een geweldige trip naar het heerlijke Zweden bracht een opflakkering van bloginspiratie, maar dat gevoel van actie stuikte even snel weer in elkaar. Helaas.
Hoe dat zo kwam? Er was - en is - gewoon het een en ander aan het gebeuren in de grote flow die "Het Leven" heet.
1/ Ik gaf mijn ontslag op een job die ik heel graag deed - Hu?! Waarom dan?! - maar die te veel nam en nauwelijks nog gaf. In de break die ik daarop volgend bewust nam, bleek ik grandioos de mist in te gaan met mijn plan "Relax and Enjoy". Ik uitte me als een weergaloze, doch dramatische actrice op de scène van bovengenoemde grote flow en in lijf en leden ontsprong een op het eerste zicht niet te stoppen tsunami van paniek en gepieker.
2/ Ik werd aangenomen bij een groot communicatiebureau als redactrice/copywriter/project manager - mondje vol - terwijl er niet eens een officiële vacature was. Daar ging mijn ego jubelend van springen, terwijl de hoogsensitieve Ruth Renée de Kilimanjaro der Uitdagingen op een serveerschaal aangeboden kreeg. Omdat het zoeken was, omdat het anders was, omdat er veel aftasten bij kwam kijken, omdat het opnieuw vinden was, omdat het zo verdomd onzeker en onveilig aanvoelde, omdat de vibe in de verste verte niet accordeerde met mijn vibe.
3/ Wijn en prosecco benoemde ik tot mijn BFF's. Ze waren er om mee te lachen en om mee te janken. Om blijdschap verder op te pompen en om angsten de kop in te drukken. De early inspiratie die een glas bracht, verzwolg al snel bij het nippen aan het 3e exemplaar: werkt niet. Helaas.
4/ Werkt wel: de energie en tijd van levensechte vrienden en familie. Ik vond en zocht er afleiding en ontspanning, niet aflatend gesupporter, een luisterend oor, geweldig ontladende lachbuien met hier en daar eens een huilbui, aanvaarding, inspirerende talks, energie ... Oh ja, en wijn en prosecco. Dat alles hield ik telkens heerlijk dicht bij mijn kern.
5/ Nike bracht me nieuwe loopschoenen - niet gratis, helaas. Ik bracht hen eerst the money - en die trok ik ook werkelijk aan voor een potje actie. Met pompende beats in mijn oren hobbelde ik nu en dan enkele kilometers op de Finse piste in het buurtpark. Voor de endorfines (no runner's high for me, though), het gutsende zweet en het pompende bloed. Met als enige gedachte nà die paar rondjes: "wauw, ik sta nog recht en ik leef nog?!"
6/ Ik liet een pierce artist een extra gat in mijn oorrand maken en koos er een juweeltje voor uit. Very time & energy consuming, quoi. :p
7/ Mala, Ganesh-beeldje en mat stofte ik af. Meditatie en yoga werden opnieuw een sereen, doch dragend agendapunt. Ik reciteer kundalini-mantra's als ware ze een uitbundige Clouseau-hit en breng mijn stramme lijf niet zonder verpinken, maar wel bewust ademend in een 3 minuten aanhoudende bridge pose. Voor de groei, de gronding, het genot.
8/ Af en toe trok ik naar de gezellige praktijk van mijn therapeut voor een inzichtelijke, onbevooroordeelde babbel over de grote flow die "Het Leven" heet. Heel erg behulpzaam is dat om de stapjes en fases te zien van die flow.
Hoe dat zo kwam? Er was - en is - gewoon het een en ander aan het gebeuren in de grote flow die "Het Leven" heet.
1/ Ik gaf mijn ontslag op een job die ik heel graag deed - Hu?! Waarom dan?! - maar die te veel nam en nauwelijks nog gaf. In de break die ik daarop volgend bewust nam, bleek ik grandioos de mist in te gaan met mijn plan "Relax and Enjoy". Ik uitte me als een weergaloze, doch dramatische actrice op de scène van bovengenoemde grote flow en in lijf en leden ontsprong een op het eerste zicht niet te stoppen tsunami van paniek en gepieker.
3/ Wijn en prosecco benoemde ik tot mijn BFF's. Ze waren er om mee te lachen en om mee te janken. Om blijdschap verder op te pompen en om angsten de kop in te drukken. De early inspiratie die een glas bracht, verzwolg al snel bij het nippen aan het 3e exemplaar: werkt niet. Helaas.
4/ Werkt wel: de energie en tijd van levensechte vrienden en familie. Ik vond en zocht er afleiding en ontspanning, niet aflatend gesupporter, een luisterend oor, geweldig ontladende lachbuien met hier en daar eens een huilbui, aanvaarding, inspirerende talks, energie ... Oh ja, en wijn en prosecco. Dat alles hield ik telkens heerlijk dicht bij mijn kern.
5/ Nike bracht me nieuwe loopschoenen - niet gratis, helaas. Ik bracht hen eerst the money - en die trok ik ook werkelijk aan voor een potje actie. Met pompende beats in mijn oren hobbelde ik nu en dan enkele kilometers op de Finse piste in het buurtpark. Voor de endorfines (no runner's high for me, though), het gutsende zweet en het pompende bloed. Met als enige gedachte nà die paar rondjes: "wauw, ik sta nog recht en ik leef nog?!"
6/ Ik liet een pierce artist een extra gat in mijn oorrand maken en koos er een juweeltje voor uit. Very time & energy consuming, quoi. :p
7/ Mala, Ganesh-beeldje en mat stofte ik af. Meditatie en yoga werden opnieuw een sereen, doch dragend agendapunt. Ik reciteer kundalini-mantra's als ware ze een uitbundige Clouseau-hit en breng mijn stramme lijf niet zonder verpinken, maar wel bewust ademend in een 3 minuten aanhoudende bridge pose. Voor de groei, de gronding, het genot.
8/ Af en toe trok ik naar de gezellige praktijk van mijn therapeut voor een inzichtelijke, onbevooroordeelde babbel over de grote flow die "Het Leven" heet. Heel erg behulpzaam is dat om de stapjes en fases te zien van die flow.
Reacties
Een reactie posten