Verwarring alom bij Ruth Renée

Hoewel ik sterk ben in een potje dagdromen, zie ik bij alles wat ik doe het stappenplan klaar en duidelijk in mijn hoofd. Zelfs bij zot ingegeven, impulsieve ideeën. Ik kick op structuur, to-dolijstjes en een vlotte organisatie. Ik trek dan ook bevreemdend mijn nog-niet-bijgeplukte wenkbrauwen op, wanneer ik voor de 4e keer die dag  zaken totaal vergeten blijk te zijn en dingen de vuilnisemmer in kegel die ik eigenlijk net wilde gaan gebruiken. 

Verwarring alom bij Ruth Renée. Een greep uit mijn recente, verwarde stoten: 

* Met de gevulde portafilter van de espressomachine terug gezellig op mijn stoel aan de zondagse ontbijttafel kruipen. Het ding met een uitgestreken gezicht en in de verte starende ogen rustig neer zetten op de plaats waar ik normaal mijn dampende doppio zou zetten. Geen geurend kopje koffie te zien, echter. 

* De kurkentrekker vlot en welgemikt in de vuilnisemmer gooien in plaats van de wijnkurk - en trots zijn op de mooie 2 pointer. Misschien bemoeit Het Universum zich hier even en wil het mij duidelijk maken dat ik die fles Pinot Grigio beter zou dicht laten?! Ik heb de kurkentrekker - een lollig, designcadeau van mijn ouders - gelukkig wel terug gevonden tussen de theebuiltjes, lege broodzakken en opgebrande stompkaarsen (ik ben gestopt om die te bewaren voor als ik óóit (nooit dus) nog eens kaarsen zóu willen gieten). 

* Uitgeput, dagdromend en dus héél traag naar huis trappelen, onderweg mijn älskling tegenkomen, die me op zo'n manier aankijkt, dat ik begin te vrezen dat ik al sinds mijn lunch met een klodder bruine, geoxideerde guacamole ter hoogte van mijn linkerwenkbrauw rondwandel zonder het te hebben gemerkt. Ik durf maar amper te vragen naar wat hij ziet op mijn snoet dat hem zo'n raar gezicht doet trekken. Zegt hij ineens: "Ging jij je wenkbrauwen niet laten doen?!" Wat een hemelse opluchting: geen klodder, maar gewoon nog altijd te veel en te borstelig wenkbrauwhaar boven mijn ogen. Nochtans stond het in koeien van letters op mijn hand én in mijn agenda: "FLOXX WENKBRAUWEN". Nvdr: Floxx = zowat de beste Wax-ladies in Town! Go check these beauty's out! Nvdr: dit is geen gesponsorde post. 

* Mooie plakken parmaham in de oven schuiven om te laten drogen op ongeveer 120°C: crispy hamchips past lekker bij die luienwijvenpasta. Al spreek ik dit keer niet uit ervaring, want 4 dagen later tref ik - vol verbazing dan nog - de krokante parmaham mooi gedroogd aan in de oven. 4 dagen geleden was het zeker lekker, maar dit durf ik mijn petotter van een kater zelfs niet meer te geven.

* Minutenlang met de huissleutel van ons HuisjeThuisje de deur op het werk proberen te openen (er is nochtans een duidelijk kleurverschil tussen beide sleutels) en me terwijl afvragen of ze het slot vervangen hebben en hoe het komt dat ik daar dan niets van weet.

* 3 dagen voor de festiviteiten pas beseffen dat het weliswaar goed op tijd aangekondigde trouwfeest van die neef komende zaterdag is, terwijl ik ijverig en enthousiast op het werk verkondigd heb dat ik die komende zondagsopening - als in: the day after the party - wel zal doen. Belangrijke toevoeging: mijn familie is héél goed in feestjes bouwen en ik heb dat duidelijk mee gekregen bij de overdracht der genen en DNA. HOE KOMT HET DAN DAT DIT NIET IN GROTE KAPITALEN IN MIJN AGENDA STOND?! 

* Wat voor maffe, verwarde stoten halen jullie zoal uit? Deel ze gerust in de commentaren, dan hoeft mijn anders zo gestructureerde ik zich geen eenzame weirdo te voelen. *