De handtas als bibliotheek

Ik wandel momenteel rond met een handtas die 2,6 kilogram meer weegt dan normaal. Dat is 2,6 kg aan tijdschriften, kranten, boeken ... leesmateriaal. Ik houd me dan nog in: op mijn nachtkastje liggen nog 2 kleppers te lonken. 

Ik sleur de hele mikmak dag in dag uit mee omdat ik geen enkele mogelijkheid tot lezen en bekijken aan me voorbij wil laten gaan. 

Niet dat mijn leven een aaneenrijging is van ettelijke werkpauzes waarin ik ongestoord kan wegkruipen met een tijdschrift, lange treinritten die vragen om een boek of te veel dode momenten om te doen van zetel-dekentje-leesvoer.

Maar je weet nooit.

DIT KEER IN DE HANDTAS

 

 * De weekendkrant - meestal De Standaard omdat ik op het werk De Morgen kan lezen. Ik ben een groot fan van het weekendmagazine. Maar ook het paginagrote Zweedse kruiswoordraadsel weet me te bekoren, net als de dan volop aanwezige achtergrondstukken.  Spijtig genoeg is mijn weekend zelden lang en/of rustig genoeg om dit interessants dan door te lezen.

* VT Wonen -  Noem me een fan. Dit tijdschrift brengt een mooie mix  van haalbare, toegankelijke interieurs en huizen om van te dromen. Na het doorbladeren van een nummer - dat mag ook een paar jaar oud zijn - krijg ik steevast zin om wat vazen te verschuiven, de gordijnen te vervangen en die keuken snel aan te pakken. Of net aan de slag te gaan met hetgeen hier al staat. Gewéldige inspirator, ook voor op mijn werk. 'k Heb een lichte voorkeur voor de originele Nederlandse uitgave: die Belgische variant hoefde voor mij niet per se. Gewoon, door de lossere stijl in schrijven én interieur van die jolige Hollanders.

* Salt Magazine (niet op de foto) - Hun tagline luidt: "The Network for trail seekers & happy dreamer".  Zij die me kennen zullen me niet meteen associëren met een Trail seeker, in tegenstelling waarschijnlijk tot de Happy dreamer. Ik vloekte meermaals op logge wandelschoenen, het stijgende bergpad, de geladen rugzak die mijn rug tot een zwemvijver omtoverde. Ik jammerde ettelijke keren over aanwezig, levend kleinood zoals oorwormen, spinnen in alle maten en kleuren en de occasionele koudbloedige gluiperd ("Is dat een slang?! Hiér, in Zweden?!"). Niettemin vertoef ik tegenwoordig met meer dan alle plezier op boswegen, knuppelpaden en oevers van überschattige riviertjes.

Salt Magazine voedt de dreamer in mijn trail seeker, want brengt de leukste repo's over rondzwerven in de bergen, kanoën in Scandinavië (of gewoon bij de Hollanders), surfen op de Rijn (?) ... Elk nummer - per seizoenswissel één - is opgebouwd rond een thema: het zomernummer werd omgedoopt tot "zwerf editie". Je hoeft die lelijke Relay er niet voor binnen te gaan, je bestelt het gewoon online. Volg het kleine team dat dit mooie magazine maakt ook op Instagram voor sympathieke, leuke, positieve en mooi natuurlijk beeldmateriaal!  

* MoodFood - Ik zie haar zelden, hoor haar amper. Toch staat Goedele erg dicht bij mij: zij bracht (kundalini) yoga in mijn leven, zij motiveerde me voor mijn eerste (yoga)reis zonder l'Amour (in groep, onder haar begeleiding, naar Indië), zij maakte me meer bewust over de link tussen lichaam en geest. Zij inspireert. 

MoodFood is haar derde boek. De andere twee las en herlas ik gretig: Die hebben nu van die verfromfraaide hoekjes van het gebruik. Ik verwacht nu niet anders. Wanneer het tijdschrift doorbladerd is, verdwijnt het uit de handtasstapel. Dit boek belandt er telkens opnieuw in. Zoveel te lezen, zoveel te leren en dat op een erg toegankelijke manier. Haar kennis en inzicht zijn breed, realistisch en uiterst boeiend. In se zou je na het lezen van dit boek moeten weten wat te eten om je in balans te voelen, om gezond en compleet te zijn. Ik zit momenteel aan pagina 61, nog even te gaan, minder leesmomenten onderweg dan gehoopt. 

* iPad Mini - Niets kan de geur van gebundeld papier evenaren, toch ging ik overstag voor het elektronisch lezen. Iets goedkopere lectuur, minder gewicht, mooi alles samen en eventueel toegang tot dat wereldwijde web. De "onderlijn-boeken" zoals MoodFood of Eastern Body, Western Mind zullen er niet meteen op terechtkomen. Stiften gaat niet zo gemakkelijk op een scherm.

Veeleer schrijfsels van meneer Nesbo (check De Sneeuwman, zo f*cking spannend!), de Nicci French-reeks rond Frieda Klein (speelt hier herkenbaarheid?), boeken van Camilla Läckberg (dankzij haar ontdekte ik de pracht van het Zweedse Bohuslän), spannends van Lars Kepler (niemand weet een Fin zo intrigerend neer te zetten)...

Zeg eens, wat zit er zoal in jouw handtas/rugzak/draagtas?